مقایسه تأثیر میزوپروستول واژینال و سوند سرویکال به تنهایی و مصرف توأم جهت آماده‌سازی سرویکس در زنان نولی‌پار

مقدمه: استفاده از میزوپرستول و سوند سرویکال، روش­های اثبات شده و مؤثری جهت آماده‌سازی سرویکس هستند؛ در مطالعات انجام شده نتایج متناقضی از مقایسه این دو روش و روش ترکیبی بر آماده‌سازی سرویکس به‌دست آمده است، لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر میزوپروستول واژینال و سوند سرویکال به تنهایی و مصرف توأم در بیمارستان آیت الله موسوی شهر زنجان انجام شد. روش‌کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده در سال 93-1392 بر روی 85 زن باردار ترم مراجعه کننده به بیمارستان آیت الله موسوی شهر زنجان که با اندیکاسیون ختم بارداری بستری شده بودند، انجام شد. بیماران به‌طور تصادفی در سه گروه استفاده از میزوپروستول، سوند سرویکال و استفاده هم‌زمان این دو روش قرار گرفتند. در گروه اول 25 میکروگرم میزوپروستول واژینال هر 4 ساعت تا حداکثر 4 دوز (در مجموع 100 میکروگرم)، در گروه دوم از سوند سرویکال شماره 18 با 50 سی‌سی نرمال سالین در سوراخ داخلی سرویکس و در گروه سوم، از هر دو روش به‌طور همزمان استفاده شد. سپس طول مدت شروع روش تا زایمان، طول مدت فاز نهفته و فعال لیبر، نوع زایمان، عوارض جنینی و مادری در سه گروه مقایسه شد. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون­های کی دو و آنالیز واریانس یک‌طرفه انجام شد. میزان p‌ کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: در بیماران سه گروه، از نظر نوع زایمان، طول مدت فاز فعال لیبر، مکونیال، دیسترس جنینی، کوریوآمنیونیت و میزان تاکی سیستولی رحم تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0p>). طول فاز نهفته لیبر در روش سوند سرویکال و روش توأم در مقایسه با میزوپروستول به تنهایی به‌طور معناداری کمتر بود (به ترتیب 002/0=p، 001/0=p). همچنین طول مرحله اول زایمان در روش توأم نسبت به سوند سرویکال به‌طور معناداری کمتر بود (009/0=p). نتیجه‌گیری: در موارد نیاز به ختم بارداری با سرویکس ناآماده، روش ترکیبی تأثیر بیشتری نسبت به سوند سرویکال در جهت کوتاه‌تر شدن طول مدت مرحله اول زایمان دارد.